Παρέμβαση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για την ανάγκη εμβολιαστικής κάλυψης των προσφύγων στα σημεία εισόδου, κάνει η Ευρωπαϊκή Παιδιατρική Ακαδημία (EAP), μετά από πρωτοβουλία της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής (ΕΕΛΠΑΙΔΑΤΤ). Η επιστολή υπογράφεται επίσης από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Παιδιατρικής Εταιρείας και τον Πρόεδρο Παιδιάτρων Ιταλίας.
Η Ακαδημία ζητά από τον ΠΟΥ να γνωμοδοτήσει για την αναγκαιότητα χορήγησης μίας έκτακτης δόσης από το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας, εκ του στόματος, δεδομένου ότι στις χώρες προέλευσης των προσφύγων η εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού είναι εξαιρετικά χαμηλή, με κίνδυνο να βρεθούμε απέναντι στο ενδεχόμενο της επανεμφάνισης λοιμωδών νοσημάτων που θεωρούνταν εξαφανισμένα στην Ευρώπη.
Ο Πρόεδρος της ΕΕΛΠΑΙΔΑΤΤ, Κωνσταντίνος Νταλούκας, δηλώνει στο Virus σχετικά: «Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία του ίδιου του ΠΟΥ, στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν ενδημούν κρούσματα πολιομυελίτιδας, καθώς λόγω του πολέμου δεν κατέστη δυνατό να εφαρμοστούν ολοκληρωμένα τα εμβολιαστικά προγράμματα που είχαν στόχο αναφοράς 8 εκατ. παιδιά. Αυτά τα παιδιά που δεν εμβολιάστηκαν εν δυνάμει εγκυμονούν κάποιο κίνδυνο για πολιομυελίτιδα, ενώ μπορεί και κάποιος από τους μεγάλους να κουβαλάει τον ιό στο πεπτικό του σύστημα».
Η πολιομυελίτιδα, γνωστή και ως παιδική παράλυση, είναι οξεία ιογενής μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του στόματος και των κοπράνων. Αν και περίπου 90% των μολύνσεων πολιομυελίτιδας δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, τα προσβληθέντα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν μια σειρά συμπτωμάτων, εάν ο ιός εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος. Σε περίπου 1% των περιπτώσεων ο ιός εισέρχεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου κατά προτίμηση μολύνει και καταστρέφει τους κινητικούς νευρώνες, οδηγώντας στην μυϊκή αδυναμία και την οξεία χαλαρή παράλυση.
«Εμείς προτείνουμε το έκτακτο πρόγραμμα που ο ΠΟΥ εφάρμοζε σε αυτές τις χώρες πριν από τον πόλεμο, να το εφαρμόσουμε εμείς για ασφάλεια, θέλοντας να προστατεύσουμε τον Ευρωπαϊκό πληθυσμό που έχει πλέον ένα άλλο εμβολιαστικό επίπεδο» εξηγεί ο κ. Νταλούκας.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Υγείας από την Ελλάδα έχουν περάσει πάνω 1 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες, από τους οποίους ένα 3% θεωρείται πως έχει παραμείνει στη χώρα.
«Η πρόταση της Ακαδημίας προς την κυβέρνηση στην οποία η επιστολή κοινοποιήθηκε, είναι να απαιτήσει τα χρήματα από τον ΠΟΥ – εφόσον ο τελευταίος συνηγορήσει – για να οργανώσει ένα πρόγραμμα ώστε οι άνθρωποι αυτοί να εμβολιάζονται καθώς μπαίνουν» λέει ο κ. Νταλούκας.
Το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας το οποίο χορηγείται εκ του στόματος, δεν είναι διαθέσιμο σήμερα στην Ελλάδα. Σύμφωνα όμως με πληροφορίες της Ένωσης, η παραγωγός εταιρεία όμως έχει στοκ, το οποίο χορηγείται στις προαναφερόμενες χώρες, κατόπιν υπόδειξης του ΠΟΥ.
«Αυτός ο πληθυσμός που μετακινείται, αλλάζει πλέον τον επιδημιολογικό χάρτη» τονίζει καταλήγοντας ο κ. Νταλούκας, προσθέτοντας ότι “η πολιομυελίτιδα είναι πολύ μεταδοτική νόσος κι από έναν μπορεί να προκύψουν χιλιάδες”. Όπως αναφέρει, επιπλέον, μπορεί για πολλά χρόνια στην Ελλάδα να μην έχουμε δει κρούσματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης, αφού ένα 5% περίπου είναι ανεμβολίαστο. Στο ποσοστό αυτό βρίσκονται τα βρέφη κάτω των 2 μηνών, παιδιά τα οποία οι γονείς τους για διάφορους λόγους δεν τα εμβολιάζουν και άτομα τα οποία έχουν κάποιο χρόνιο νόσημα και δεν επιτρέπεται να εμβολιαστούν.
Μέχρι το 1910, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου παρουσίασε δραματική αύξηση των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας και οι συχνές επιδημίες έγιναν τακτικές εκδηλώσεις, πρωτίστως στις πόλεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Αυτές οι επιδημίες, που άφησαν χιλιάδες παιδιά και ενήλικους με παράλυση, έδωσαν την ώθηση για έναν «μεγάλο αγώνα» για την ανάπτυξη ενός εμβολίου.
Αναπτυγμένα στη δεκαετία του ’50 τα εμβόλια πολιομυελίτιδας, πιστώνονται με τη μείωση του συνολικού αριθμού περιπτώσεων πολιομυελίτιδας ετησίως, από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες σε περίπου 1.000. Ειδικότερα, ο αριθμός κρουσμάτων πολιομυελίτιδας μειώθηκε >99% κατά τα τελευταία 25 χρόνια, δηλαδή από 350.000 το 1988 σε 416 κρούσματα το 2013.
Ο ΠΟΥ έχει θέσει ως στόχο την εκρίζωση της πολιομυελίτιδας μέχρι το 2018 από την υφήλιο. Το 2014, μόνο 3 χώρες παρέμεναν ενδημικές για πολιομυελίτιδα: Πακιστάν, Αφγανιστάν και Νιγηρία. Από τα 3 στελέχη του άγριου ιού της πολιομυελίτιδας (τύπου 1, τύπου 2 και τύπου 3), ο άγριος πολιοϊός τύπου 2 έχει εκριζωθεί από το 1999, ενώ δεν έχουν αναφερθεί κρούσματα άγριου πολιοϊού τύπου 3 από τον Νοέμβριο 2012.
Στο τέλος του 2013, το 60% των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας ήταν το αποτέλεσμα μίας διεθνούς εξάπλωσης του άγριου πολιοϊού, και υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ενήλικες ταξιδιώτες συνέβαλαν σε αυτή την εξάπλωση.
.jpg)
