Καμία άλλη χειρουργική εξέλιξη δεν είχε τόσο σημαντική επιρροή στην χειρουργική κοιλίας όσο η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.
Όχι μόνο επειδή ήταν μία επανάσταση στην χειρουργική των χοληφόρων, αλλά επειδή έγινε ο οδηγός για μία μεγάλη εφαρμογή λαπαροσκοπικών τεχνικών και σε άλλα όργανα.
Η Αμερικανική Χειρουργική Εταιρία στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, ανέπτυξε ερωτήματα και έθεσε τις βάσεις εφαρμογής της μεθόδου (Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή) στην χολολιθίαση.
Α. Ποιοι ασθενείς με χολολιθίαση πρέπει να θεραπεύονται?
Β. Ποιοι ασθενείς με χολολιθίαση είναι υποψήφιοι για λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή?
Γ. Ποιες είναι οι εναλλακτικές μέθοδοι και άλλες χειρουργικές τεχνικές της νόσου των χολολίθων?
Δ. Ποια είναι τα συγκριτικά αποτελέσματα της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής με την ανοικτή χολοκυστεκτομή και άλλες διαθέσιμες θεραπείες?
Ε. Πως ανακαλύπτονται οι λίθοι του χοληδόχου πόρου και θεραπεύονται όταν η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι ή όχι στην σκέψη μας για να εφαρμοστεί?
Ζ. Ποιες είναι οι μελλοντικές οδηγίες για έρευνα στην πρόληψη και αντιμετώπιση της χολολιθίασης σε σχέση με την λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή?
Τα συμπεράσματα του συνεδρίου της «Ν Ι Η» (Διεθνής Εταιρεία Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής) είναι τα εξής:
- Οι περισσότεροι ασθενείς με χολολιθίαση είναι χωρίς ενοχλήματα (ασυμπτωματικοί).
- Οι ασυμπτωματικοί ασθενείς πρώτα εκδηλώνουν ενοχλήματα και μετά αναπτύσσουν επιπλοκές.
Δια τούτο με λίγες εξαιρέσεις οι ασυμπτωματικοί ασθενείς δεν πρέπει να χειρουργούνται.
Όταν όμως εμφανισθούν τυπικά ή άτυπα ενοχλήματα εμφανισθούν, η πιθανότητα υποτροπής αυτών των ενοχλημάτων αλλά και η εμφάνιση επιπλοκών κάνει αναγκαία την θεραπεία (χολοκυστεκτομή).
Επειδή η χολολιθίαση είναι διαδεδομένη νόσος, συνήθως ανακαλύπτεται τυχαία.
Ασθενείς με άτυπα δυσπεπτικά ενοχλήματα και χολολιθίαση πρέπει να υποβάλλονται σε πλήρη διαγνωστικό έλεγχο.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική θεραπεία για τους περισσότερους ασθενείς με συμπτωματική χολολιθίαση.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή έχει συγκεκριμένα πλεονεκτήματα έναντι της ανοικτής χολοκυστεκτομής.
Λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος, εύκολη ανάρρωση χωρίς αύξηση νοσητότητας ή θνησιμότητας μετεγχειρητικά.
Συνολικά το ατομικό και κοινωνικό κόστος της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής είναι μικρότερο έναντι της ανοικτής χολοκυστεκτομής, ιδιαίτερα λόγω της μικρής μετεγχειρητικής περιόδου ανάρρωσης.
Η έκβαση της λαπαροσκοπικής χολοκυστέκτομής εξαρτάται τα μέγιστα από την εμπειρία και την ικανότητα του χειρουργού που την πράττει.
Εάν κατά την διάρκεια της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής εμφανισθούν διάφορες δυσκολίες, η επέμβαση πρέπει άμεσα να μετατραπεί σε ανοικτή. Η μετατροπής της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής σε ανοικτή υπό αυτές τις συνθήκες, αντανακλά σωστή χειρουργική κρίση και όχι επιπλοκή.
Η χορήγηση χολικών αλάτων από το στόμα είναι μία δόκιμη και ασφαλής μέθοδος, ελάχιστα όμως αποδοτική. Είναι εναλλακτική, σε επιλεγμένους ασθενείς υψηλού κινδύνου για χειρουργική επέμβαση.
Διάλυση χολολίθων δι΄επαφής με υπερήχους όπως στην νεφρολιθίαση (λιθοτριψία) δεν έχει κλινική εφαρμογή.
Εξαρτώντας από τις χειρουργικές ικανότητες δια ενδοσκοπική διερεύνηση των λίθων στα χοληφόρα μπορεί να διερευνηθεί η χοληδοχολολιθίαση και ο ίκτερος προεγχειρητικά, διεγχειρητικά ή μετεγχειρητικά.
Οι λαπαροσκόποι χειρουργοί πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι και στην λαπαροσκοπική χολαγγειογραφία.
Ασφαλείς, μη επεμβατικές οικονομικές στρατηγικές πρέπει να εξελιχθούν, και εφαρμοστούν ούτως ώστε να προβλεφθεί η νόσος των χολολίθων.
Συμπερασματικά, η μέθοδος επιλογής αντιμετώπισης της συμπτωματικής χολολιθίασης είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.
.jpg)
