Με αφορμή νέα έρευνα που δεν συνδέει το στρες με μικρότερη διάρκεια ζωής, ας δούμε με ποιους τρόπους μας κάνει καλό.
Καλά νέα! Η πεποίθηση ότι το άγχος κόβει χρόνια από τη ζωή μας φαίνεται πως καταρρίπτεται από νέα έρευνα.
Έρευνα που διήρκησε δεκαετίες, από το Oxford University και το University of New South Wales, ανακάλυψε ότι το στρες και η δυστυχία δεν έχουν άμεση επίδραση στη διάρκεια της ζωής.
Ο καθηγητής Sir Richard Peto, δήλωσε ότι οι ανησυχίες δεν μας σκοτώνουν. Η συμπεριφορά που προκαλεί η ανησυχία θα μπορούσε να επηρεάζει αρνητικά-όπως το ποτό και το τσιγάρο.
Η νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο The Lancet, και πραγματοποιήθηκε σε 720.000 ανθρώπους από το 1996, ανακάλυψε σχέση μεταξύ όσων πέθαναν και του στρες. Όταν όμως οι ερευνητές προσάρμοσαν τα στοιχεία για τον τρόπο ζωής η σχέση εξαφανίστηκε.
Επομένως, από την έρευνα συνεπάγεται ότι το στρες και η δυστυχία δεν σκοτώνουν. Ορισμένες έρευνες πάνε παραπέρα και αναφέρουν ότι το στρες είναι ακόμα και ωφέλιμο.
Ακολουθούν 5 από αυτές τις θεωρίες.
1. Βοηθά τη μνήμη: Υπάρχουν πολλές έρευνες που υποδεικνύουν ότι οι ορμόνες του στρες συνδέονται με την ικανότητα μάθησης και την εμπέδωση των πληροφοριών.
Όταν διατηρείται σε λογικά επίπεδα (σε υψηλά μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και σε χαμηλά σε κούραση) η κορτιζόλη μπορεί να είναι βοηθητική για τον εγκέφαλο στο να βελτιώσει τη βραχυπρόθεσμη μνήμη μέχρι να ολοκληρωθεί μια εργασία.
Σε πειράματα σε ποντικούς, το 2013, ερευνητές του University of Berkeley στην Καλιφόρνια, ανακάλυψαν ότι λίγο στρεσογόνα γεγονότα οδήγησαν τα τρωκτικά να δημιουργήσουν περισσότερους νευρώνες. Ανακάλυψαν επίσης ότι η μνήμη ενός ποντικού βελτιώθηκε 2 εβδομάδες μετά από ένα στρεσογόνο γεγονός, αλλά όχι μετά από 2 ημέρες.
Όσον αφορά την επιβίωση, ο πολλαπλασιασμός των νευρικών κυττάρων δεν βοηθά αμέσως μετά το στρες επειδή χρειάζεται χρόνος για τα κύτταρα να γίνουν ώριμοι λειτουργικοί νευρώνες.
Ωστόσο, στο φυσιολογικό περιβάλλον, όταν το οξύ στρες συμβαίνει σε τακτική βάση κρατά σε εγρήγορση τα ζώα και αυτά είναι πιο συντονισμένα με το περιβάλλον και με το τι είναι πράγματι απειλή.
2. Μας εμποδίζει να νοσήσουμε από γρίπη: Το στρες μπορεί να μας δώσει εκτεταμένη περίοδο άμυνας έναντι νόσων. Φαίνεται πως το να είμαστε αγχωμένοι για κάτι κάνει το ανοσοποιητικό σύστημα να γνωρίζει ότι μπορεί να χρειασθούμε τη βοήθειά του για να ξεπεράσουμε αυτό που μας αγχώνει. Έχει ακόμα υποδειχτεί ότι το στρες πριν από τον εμβολιασμό θα μπορούσε να σημαίνει ότι είμαστε καλύτερα προστατευμένοι.
Έρευνα του 2012 από το Stanford Institute for Immunity, Transplantation, and Infection, έλαβε αίμα από ποντικούς πριν και μετά από στρεσογόνα γεγονότα. Μετά τα τελευταία δείγματα φάνηκε ότι τεράστιες ποσότητες ανοσοποιητικών κυττάρων είχαν κινητοποιηθεί έχοντας απελευθερωθεί από τα επινεφρίδια.
Ο Dr Firdaus Dhabhar, δήλωσε ότι δεν πρέπει να έχουμε το ανοσοποιητικό σε υψηλό επίπεδο εγρήγορσης πάντα. Η φύση χρησιμοποιεί τον εγκέφαλο, το όργανο που μπορεί καλύτερα να εντοπίζει μια πρόκληση, ώστε να στείλει το σινιάλο στο υπόλοιπο σώμα κατευθύνοντας την απελευθέρωση ορμονών του στρες.
Χωρίς αυτές, ένα λιοντάρι δεν θα μπορούσε να σκοτώσει ή μια αντιλόπη να δραπετεύσει.
3. Μας δίνει κίνητρο: Λίγο στρες μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την αίσθηση επείγοντος που χρειάζεται για να εξασφαλίσουμε ότι μια δουλειά έχει γίνει. Αν υποθέσουμε ότι δεν εργαζόμαστε πέρα από τις δυνατότητές μας το στρες επίσης μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και δημιουργικοί.
Εξαρτάται από το πώς το βλέπουμε, σημειώνει η Dr Kerry McGonigal του Stanford University. Με τη θέληση, προηγούμενα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να γίνουν κάτι άλλο.
Αν μπορούμε να δούμε το στρες διαφορετικά μπορούμε να αλλάξουμε και την επίδραση που έχει πάνω μας, δήλωσε.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε θεραπεία για 20 χρόνια. Κλειδί είναι να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για το στρες. Αν το αγκαλιάσουμε, μπορούμε να μεταμορφώσουμε το φόβο σε κουράγιο, τη μοναξιά σε σύνδεση και τον πόνο σε νόημα.
4. Κάνει πιο έξυπνα τα παιδιά: Η κοινή πεποίθηση είναι ότι έγκυες που εμφανίζουν στρες βάζουν βάρος στο μωρό τους και ότι αυτό είναι κακό.
Έρευνα του 2006 από το Bloomberg School of Public Health, ανακάλυψε ότι το ελαφρύ στρες της μητέρας μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει το παιδί να ωριμάσει πιο γρήγορα.
Από τα παιδιά που εξετάστηκαν, αυτά μητέρων που είχαν άγχος στην εγκυμοσύνη είχαν μεγαλύτερες κινητικές και αναπτυξιακές ικανότητες στην ηλικία των 2 ετών έναντι όσων είχαν ήρεμες μητέρες.
Η ερευνήτρια Dr Janet A DiPietro, δήλωσε ότι τα ευρήματα θα πρέπει να παράσχουν ανακούφιση στις μητέρες που εμφανίζουν φυσιολογικό άγχος και στρες-που είναι συνήθη στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Οι γυναίκες μπορούν να σταματήσουν να ανησυχούν ότι η συναισθηματική τους κατάσταση βλάπτει το έμβρυο.
5. Μας σκληραίνει: Όλα τα παιδιά που έχουν περάσει από τις δοκιμασίες του σχολείου ξέρουν ότι λίγος πανικός μπορεί να είναι εκπαιδευτικός και συμβαίνει και στους ενήλικες. Το θετικό στρες-η πρώτη ημέρα στη δουλειά ή η εμφάνιση στο κοινό- είναι παράδειγμα άγχους που δρα για το καλύτερο, πιθανόν οδηγώντας μας να αποφύγουμε λάθη και να μην παίρνουμε επικίνδυνα ρίσκα.
Ακόμα και το μέτριο στρες φάνηκε να είναι καλό. Έρευνα του 2012 σε 2.400 ανθρώπους που πραγματοποιήθηκε από ψυχολόγους του University of Buffalo, ανακάλυψε ότι όσοι είχαν αντιμετωπίσει αρνητικές εμπειρίες είχαν προσαρμοστεί καλύτερα σε σχέση με όσους δεν τις είχαν βιώσει.
.jpg)
