Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Λόρα Μπέικερ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ της Β.Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βόρειας Αμερικής, πραγματοποίησαν μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη κλινική δοκιμή με 35 ενηλίκους. Όλοι είχαν συμπτώματα ήπιας γνωσιακής (νοητικής) διαταραχής, η οποία συχνά θεωρείται πρώιμη ένδειξη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Οι συμμετέχοντες χωρίσθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: οι 16 με μέση ηλικία 63 ετών έκαναν αεροβικές ασκήσεις όπως διάδρομο, στατικό ποδήλατο κ.α., τέσσερις φορές την εβδομάδα επί έξι μήνες. Η δεύτερη ομάδα 19 ατόμων με μέση ηλικία 67 ετών έκανε διατατικές ασκήσεις (στρέτσινγκ) με την ίδια συχνότητα.
Οι επιστήμονες μελέτησαν με μαγνητική απεικόνιση τους εγκεφάλους των 35 συμμετεχόντων τόσο πριν όσο και μετά το εξάμηνο της άσκησης. Διαπιστώθηκε ότι και στις δύο ομάδες τόσο η αερόβια όσο και η διατατική άσκηση είχε αυξήσει τη φαιά ουσία του εγκεφάλου, μεταξύ άλλων σε περιοχές που σχετίζονται με τη βραχυπρόθεσμη μνήμη.
Όμως στην αεροβική ομάδα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την ομάδα του στρέτσινγκ, τόσο στο συνολικό όγκο του εγκεφάλου όσο και ειδικότερα στον όγκο της φαιάς ουσίας. Επιπλέον στα άτομα που είχαν κάνει στρέτσινγκ, υπήρχαν ενδείξεις ατροφίας στη λευκή ουσία του εγκεφάλου τους.
Τα νοητικά τεστ που ακολούθησαν, επιβεβαίωσαν ότι η αεροβική ομάδα είχε εμφανίσει βελτίωση στις επιδόσεις της μετά από το εξάμηνο της άσκησης, ενώ δεν συνέβη το ίδιο με την ομάδα των ασκήσεων διάτασης.
«Ακόμη και μετά από μια σύντομη χρονική περίοδο, είδαμε ότι η αεροβική άσκηση οδήγησε σε αξιοσημείωτες αλλαγές στον εγκέφαλο», δήλωσε η Μπέικερ. Με άλλα λόγια, κάθε άσκηση είναι καλή, αλλά η αεροβική ακόμη καλύτερη.
.jpg)
