Τα παιδιά με αλλεργίες διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο για επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, συγκριτικά με τα παιδιά που δεν υποφέρουν από αλλεργίες, σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Lund και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Skåne στη Σουηδία. Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι τα αποτελέσματά τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη καλύτερων διαγνωστικών εξετάσεων.
«Η σκωληκοειδίτιδα είναι μια φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης, η οποία προβάλλει από το παχύ έντερο στην κάτω δεξιά πλευρά της κοιλιάς Προκαλείται συχνότερα σε άτομα ηλικίας μεταξύ 10 και 30 ετών, ενώ σπανίως εμφανίζεται σε παιδιά κάτω των 2 ετών. Πρόκειται για μια ιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που σχεδόν πάντα απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση αφού τις περισσότερες φορές προκαλεί πόνο στο συγκεκριμένο σημείο, αλλά κυρίως γιατί εάν αφεθεί αθεράπευτη, ελλοχεύει ο κίνδυνος ρήξης της και διάχυσης μολυσματικών ουσιών σε όλη την κοιλιά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περιτονίτιδα, μια σοβαρή φλεγμονή του περιτοναίου, της μεμβράνης που επικαλύπτει τα κοιλιακά όργανα, που μπορεί να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις», εξηγεί ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος – Διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών – Ιατρικού Περιστερίου και Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής (www.axiarchos.gr).
Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το ένα τρίτο των παιδιών παρουσιάζει μια πιο επιπλεγμένη μορφή σκωληκοειδίτιδας, η οποία απαιτεί μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο και μερικές φορές αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις. Οι αιτίες της επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας και του τρόπου αποφυγής της παραμένουν άγνωστες.
Στοχεύοντας στην αναζήτησή τους, η ερευνητική ομάδα από τη Σουηδία μελέτησε 605 παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών που υποβλήθηκαν σε σκωληκοειδεκτομή στο πανεπιστήμιο Skåne στο Lund μεταξύ 2007 και 2017. Συνέκρινε τα αποτελέσματα 102 παιδιών με IgE μεσολαβούμενη αλλεργία (στην πλειονότητα των περιπτώσεων το αντίσωμα που τυπικά ευθύνεται για μια αλλεργική αντίδραση ανήκει στον IgE ισότυπο) και 503 χωρίς αυτή την αλλεργία, προκειμένου να διερευνήσουν εάν η συγκεκριμένη ομάδα παιδιών διατρέχει μικρότερο κίνδυνο επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας.
Όπως δήλωσε ο Martin Salo, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Lund και ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Skåne, από τη μελέτη αυτών των παιδιών και αφού λήφθηκαν υπόψη παράγοντες που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρής σκωληκοειδίτιδας, όπως η μικρότερη ηλικία και τα μακροχρόνια συμπτώματα «διαπιστώσαμε ότι η πιο συχνή μορφή αλλεργίας, όπως η αλλεργία στη γύρη και στο τρίχωμα των ζώων, συσχετίστηκε με τρεις φορές χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας». Πιο συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι μόνο το 19,6% των παιδιών με αλλεργία, εμφάνισαν επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, σε αντίθεση με το 46,9% εκείνων χωρίς IgE μεσολαβούμενη αλλεργία.
«Το αποτέλεσμα της μελέτης υποστηρίζει τη θεωρία ότι η επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα έχει διαφορετική ανοσολογική ανάπτυξη σε σύγκριση με την απλή σκωληκοειδίτιδα», δήλωσε ο Martin Salo. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι αλλεργικές ανοσολογικές αντιδράσεις ρυθμίζουν τη σοβαρότητα της σκωληκοειδίτιδας, όμως προς το παρόν οι ερευνητές μπορούν μόνο να υποθέσουν τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτή τη σχέση. Επισήμαναν, ωστόσο, ότι όσα διαπίστωσαν δεν υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η εποχιακή έκθεση σε αντιγόνα ή η θεραπεία της αλλεργίας επηρεάζει τη σχέση αλλεργίας – επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας, αλλά παρέχουν ενδείξεις που ενδεχομένως να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων διαγνωστικών εξετάσεων, όπως είναι οι αιματολογικές.
«Αιτία πρόκλησης της σκωληκοειδίτιδας είναι η απόφραξη της απόφυσης, συχνά από κόπρανα, λόγω δυσκοιλιότητας, πέτρες, ξένο σώμα ή από όγκο. Τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν πόνο κοντά στον ομφαλό ή την άνω κοιλία που μπορεί να γίνει οξύς, απώλεια της όρεξης, ναυτία, έμετος, πυρετός, πρήξιμο στην κοιλιά και κράμπες, δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Επί αυτών των συμπτωμάτων ο ασθενής θα πρέπει να επισκεφθεί αμέσως τον χειρουργό προκειμένου να αποφύγει επιπλοκές που θα μπορούσαν να απειλήσουν ακόμα και τη ζωή του αν δεν αντιμετωπιστούν γρήγορα με ισχυρά αντιβιοτικά», προειδοποιεί ο Δρ. Ξιάρχος.
Η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας μπορεί να είναι δύσκολη. Τα συμπτώματα της σκωληκοειδίτιδας είναι συχνά ασαφή και ομοιάζουν με άλλες παθήσεις, όπως προβλήματα της χοληδόχου κύστης ή λοίμωξη της ουροδόχου κύστης. Οι εξετάσεις που διενεργούνται, πέραν της κλινικής εξέτασης για την ανίχνευση της φλεγμονής, είναι εξετάσεις ούρων για τη διαπίστωση της ύπαρξης λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος, αιματολογικές εξετάσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν ή όχι την καταπολέμηση της λοίμωξης, και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως αξονική τομογραφία και υπέρηχος.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπευτική επιλογή στις περιπτώσεις οξείας σκωληκοειδίτιδας. Η επέμβαση γίνεται πολύ γρήγορα, ανώδυνα και αναίμακτα, μέσω μικρών οπών στην περιοχή. Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του την επόμενη ημέρα. Εντός 15ημέρου τα παιδιά επιτρέπεται να επιστρέψουν στο σχολείο, αλλά για τις αθλητικές δραστηριότητες θα πρέπει να περιμένουν 15-20 μέρες και πάντα σε συνεννόηση με τον χειρουργό.
Όπως επισημαίνει, τέλος, ο Δρ. Ξιάρχος, τα ευρήματα συνεισφέρουν στη γνώση μας για την κατανόηση της παθογένειας, προκειμένου μελλοντικά να λαμβάνονται εγκαίρως αποφάσεις για την πρόληψη ή τη θεραπεία μίας από τις πιο συχνές παθήσεις της παιδικής ηλικίας που χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης.
.jpg)
