Πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να γίνουν καλά ή να είναι καλά και αυτό το επιβεβαιώνει ο καθημερινός τρόπος που ζούμε “Εμείς πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στους άλλους” είπε ο Γκάντι.
Γιατί νοιώθουμε κάθε μέρα να μας βιάζουν τα συναισθήματα μας; Πόσο μπούλινγκ κάνουμε εμείς κάθε μέρα σε μας; Πώς μπορούμε να αλλάξουμε όλο αυτό το σκηνικό και να βρούμε τον εαυτό μας μέσα στο λαβύρινθο που νοιώθουμε ότι είμαστε πολλές φορές; Μήπως αν δεν ξέρουμε που πάμε …τα πάντα νοιώθουμε ότι είναι εναντίον μας;
Ti κρίμα και πόσο μεσαιωνικό ο άνθρωπος να πηγαίνει στον γιατρό, όταν και εφ όσον αρρωστήσει! Το θέμα δεν είναι -όπως λέει και Δρ. Μουρούτης- να πάει κάποιος στον γιατρό αν ασθενήσει. Ο ρόλος του γιατρού δεν είναι να σε κάνει καλά όταν αρρωστήσεις, ο ρόλος είναι να μην αρρωστήσεις. Οι κινέζοι παλαιότερα πληρώνανε τους γιατρούς τους όσο ήταν υγιείς. Μόλις αρρωσταίνανε σταμάταγαν να τους πληρώνουν. Και πιστέψτε με αν οι συνάδελφοί μου κάνανε αυτό που κάνω εγώ στα μέρη που ζούνε, δεν θα είχαμε τόσες αρρώστιες και τόσο ψυχικό πόνο . Στο ψυχοβιοδυναμικό μοντέλο, ο ρόλος του γιατρού είναι να κάνει τον άνθρωπο υπεύθυνο για την ζωή του κι όχι ανεύθυνο, με το να του δίνει απλά μια «θεραπεία», χωρίς αυτός να συμμετέχει! Το αν κάποιος έχει κινητικά προβλήματα ή κάτι άλλο… δεν έχει τόση σημασία, όση το να μπορεί να νοιώθει και να σκέφτεται.
«Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας «επιτρέπουν» στα γονίδια μας να ενεργοποιηθούν ή να «σβήσουν» αλλάζοντας έτσι την εγκεφαλική μας ανατομία. Οι επιστήμονες έχουν εφεύρει μηχανήματα που μπορούν να παρακολουθούν αυτές τις φυσικές αλλαγές, με σκοπό να ανιχνευτούν οι σκέψεις των ανθρώπων, επιτρέπονται σε παράλυτους λόγου χάριν να ελέγχουν υπολογιστές ή ηλεκτρονικούς μηχανισμούς μόνο με την σκέψη. Μαθαίνουμε πως άνθρωποι με μία μέτρια ευφυΐα μπορούν με ειδικές ασκήσεις, να καλυτερεύσουν την αντίληψη και την κατανόηση, να αναπτύξουν μυϊκή δύναμη ή να μάθουν να παίζουν ένα μουσικό όργανο, απλά με την φαντασία τους. Είναι λοιπόν το επίπεδο των συνάψεων όπου η ψυχολογία, η κουλτούρα και ακόμη η πνευματικότητα συναντιούνται, όπου η μνήμη ενώνεται με τα γονίδια για να δημιουργήσει μια απαράμιλλη ουσία της προσωπικότητας.» (από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μουρούτη «Ανα-δημιουργία εγκεφάλου»)
«Ενώ η δύναμη του αγγίγματος είναι τόσο ισχυρή και αποτελεί ένα τόσο παντοδύναμο μέσο επικοινωνίας, προξενεί πόνο η ιδέα ότι υπάρχουν τόσο μεγάλα «παιδιά «που προσπαθούν να εξισορροπήσουν ή να αντισταθμίσουν το άγγιγμα με το θυμό, την οργή και τη βία. Όταν παύουμε να αγαπάμε ή όταν απαγορεύουμε , εξαιτίας του θυμού ή σαν τιμωρία, την έκφραση της αγάπη, τότε δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να το εξωτερικεύουμε με το να αγγίζουμε ή όχι τους άλλους γύρω μας.
Ως μέρος της διαδικασίας ενσωμάτωσης της αγάπης στη ζωή μας, η επαφή μέσω του αγγίγματος αποτελεί για την ανθρωπότητα κάτι το φυσιολογικό και το υγιές. Ολοένα και περισσότερες έρευνες αποδεικνύουν ότι μέσω της συνήθειας αυτής, χτίζεται ο αυτοσεβασμός, η αυτοεκτίμηση και η αυτοκυριαρχία ενός ανθρώπου. Όταν αρχίζουμε συστηματικά και περιχαρακώνουμε τις δυνατότητες έκφρασης των επαφών μας με τους άλλους, δεν διακυβεύουμε μόνο το «ευ ζην» των τρίτων , αλλά και το δικό μας.» από το βιβλίο του Κωνσταντινου Μουρούτη «Άγγιγμα»
.jpg)
