Η σωστή λειτουργία των αρθρώσεων, ανεξάρτητα πολλές φορές και από την ηλικία, είναι βασική προϋπόθεση για µία ποιοτική ζωή, δίνοντας τη δυνατότητα στον άνθρωπο να απολαµβάνει όλες τις δραστηριότητες της καθηµερινότητας.
Ειδικότερα, η άρθρωση του ισχίου θεωρείται από τις σηµαντικότερες, διότι συνδέει τα κάτω άκρα µε τον κορµό και είναι απαραίτητη για όλες τις κινήσεις, από τις πιο απλές έως και τις πιο πολύπλοκες. Έτσι λοιπόν, η προβληµατική άρθρωση ενός ισχίου επηρεάζει σηµαντικά την κίνηση και την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και χαρακτηρίζεται από έντονους πόνους.
Ανατοµία της άρθρωσης του ισχίου
Το ισχίο αποτελείται από δύο τµήµατα:
- ένα σφαιρικό, την κεφαλή του µηριαίου οστού και
- µία κοίλη υποδοχή, την κοτύλη της πυέλου (λεκάνης).
Η σφαιρική κεφαλή του µηριαίου οστού περιστρέφεται ελεύθερα µέσα στην κοίλη επιφάνεια της κοτύλης. Η περιοχή αυτή καλύπτεται από έναν ιστό, λείο και γυαλιστερό, «πλασµένο» έτσι ώστε να µη δηµιουργούνται τριβές, που ονοµάζεται αρθρικός χόνδρος, καθώς και από µία µικρή ποσότητα αρθρικού υγρού, το οποίο δρα ως λιπαντικό στην κίνηση της άρθρωσης. Η ανατοµία του ισχίου επιτρέπει λοιπόν, την κίνηση χωρίς τριβή και χωρίς φθορά, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Την άρθρωση σταθεροποιούν ισχυροί σύνδεσµοι, ενώ κινείται λόγω των ισχυρών µυών της περιοχής.
Τι είναι οστεοαρθρίτιδα;
Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, είναι µία χρόνια εκφυλιστική νόσος, η οποία εκδηλώνεται εξαιτίας της φθοράς του χόνδρου. Ως αποτέλεσµα, προκαλείται δυσλειτουργία και σηµαντικού βαθµού αναπηρία.
Με το πέρασµα του χρόνου, ο ασθενής αρχίζει να αισθάνεται πόνο, ο οποίος παρατηρείται στη βουβωνική περιοχή, ή στην πρόσθια περιοχή του µηρού και αντανακλά µερικές φορές στο γόνατο.
Πώς προκαλείται; Πόσο συχνή είναι;
Είναι πολλές οι αιτίες που µπορούν να οδηγήσουν σε προοδευτική βλάβη της άρθρωσης. Μπορεί να προκληθεί:
- από κληρονοµικούς παράγοντες, συγγενής δυσπλασία («συγγενές εξάρθρηµα») του ισχίου,
- από κάποια χρόνια νόσο, όπως είναι η ρευµατοειδής αρθρίτιδα,
- από ένα προγενέστερο τραύµα, όπως κατάγµατα του ισχίου (µετατραυµατική αρθρίτιδα),
- από την άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του ισχίου.
Παγκόσµιες µελέτες δείχνουν ότι το 10% του πληθυσµού υποφέρει από οστεοαρθρίτιδα.
Συµπτώµατα
Κύριο σύµπτωµα είναι ο πόνος και η δυσλειτουργία της άρθρωσης. Λέγοντας δυσλειτουργία εννοούµε ότι το άτοµο δεν µπορεί να περπατήσει άνετα (έντονη δυσκαµψία και χωλότητα κατά τη βάδιση), γεγονός που έχει ως αποτέλεσµα περιορισµό στην καθηµερινή δραστηριότητα και στην εργασία του ασθενούς.
Πώς αντιµετωπίζεται;
Ανάλογα µε τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς, ο γιατρός συστήνει την κατάλληλη φαρµακευτική αγωγή. Όταν, όµως, η φαρµακευτική αγωγή δεν επαρκεί, τότε, η χειρουργική αντιµετώπιση της νόσου είναι η καλύτερη λύση. Η δυνατότητα αντικατάστασης της κατεστραµµένης άρθρωσης από µία τεχνητή είναι από τα σηµαντικότερα επιτεύγµατα της ορθοπαιδικής επιστήµης, γιατί δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα να αποκτήσει πάλι µία φυσιολογική ζωή.
Η κύρια µέθοδος αντιµετώπισης της οστεο-αρθρίτιδας είναι η ολική αρθροπλαστική του ισχίου. Η σηµαντική διαφοροποίηση, τα τελευταία χρόνια, στον τρόπο αντιµετώπισης της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι ο τρόπος προσπέλασης (πρόσθια προσπέλαση), η οποία έχει θεαµατικά αποτελέσµατα.
Με την ολική αρθροπλαστική ισχίου γίνεται η αντικατάσταση του κατεστραµµένου οστού και του χόνδρου της άρθρωσης. Ουσιαστικά, αποτελεί µία τεχνητή άρθρωση.
.jpg)
