Η ιδεβενόνη μπορεί να αποτελεί μια αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή για τη μυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne

Υπόβαθρο

Η καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια είναι η κύρια αιτία θανάτου στις περιπτώσεις μυϊκής δυστροφίας τύπου Duchenne. Βάσει αποδεικτικών στοιχείων στην προκλινική φάση και τη φάση 2, εκτιμήσαμε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της ιδεβενόνης σε νεαρούς ασθενείς με μυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne, οι οποίοι δεν λάμβαναν συγχορηγούμενα γλυκοκορτικοειδή.

Μέθοδοι

Σε μια πολυκεντρική δοκιμή φάσης 3 στο Βέλγιο, τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες, την Ελβετία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Αυστρία, την Ιταλία, την Ισπανία και τις Η.Π.Α., ασθενείς (ηλικίας 10-18 ετών) με μυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne, χωρίστηκαν τυχαία, με αναλογία ένα προς ένα, μέσω ενός κεντρικού διαδραστικού συστήματος με σχεδιασμό εναλλαγής μπλοκ, με τέσσερις ασθενείς ανά μπλοκ που έλαβαν ιδεβενόνη (300 mg τρεις φορές την ημέρα) ή αντίστοιχο εικονικό φάρμακο από του στόματος για 52 εβδομάδες. Η εκχώρηση θεραπείας αποκρύφθηκε από το προσωπικό της μελέτης και τους ασθενείς. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η μεταβολή της μέγιστης εκπνευστικής ροής (PEF) ως ποσοστό της προβλεπόμενης (PEF%p) από την αρχική επίσκεψη έως την εβδομάδα 52, μετρούμενης με σπιρομέτρηση. Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε βάσει πρόθεσης για θεραπεία (ΙΤΤ) και τροποποιημένης ΙΤΤ (mITT), που ήταν προοπτικά καθορισμένη, ώστε να αποκλειστούν ασθενείς με τουλάχιστον 20% διαφορά στην ετήσια μεταβολή της PEF%p, μετρούμενης με νοσοκομειακή και οικιακή σπιρομετρία. Αυτή η μελέτη καταχωρίστηκε στο ClinicalTrials.gov με αριθμό NCT01027884.

Ευρήματα

Ο πληθυσμός της ΙΤΤ αποτελούταν από 31 ασθενείς στην ομάδα της ιδεβενόνης και 33 ασθενείς στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου και ο πληθυσμός της mITT αποτελούταν από 30 και 27 ασθενείς αντίστοιχα. Η ιδεβενόνη μείωσε σημαντικά την πτώση της PEF%p από την αρχική επίσκεψη έως την εβδομάδα 52 στον πληθυσμό της mITT (-3,05%p [95% ΔΕ -7,08 έως 0,97], p=0,134, έναντι του εικονικού φαρμάκου -9,01%p [-13,18 έως -4,84], p=0,0001, διαφορά 5,96%p [0,16 έως 11,76], p=0,044) και στον πληθυσμό της ΙΤΤ (-2,57%p [-6,68 έως 1,54], p=0,215, έναντι -8,84%p [-12,73 έως -4,95], p<0,0001, διαφορά 6,27%p [0,61 έως 11,93], p=0,031). Η ιδεβενόνη είχε επίσης σημαντική επίδραση στην PEF (L/min), στην εβδομαδιαία οικιακή PEF, στην FVC και στην FEV1. Η επίδραση της ιδεβενόνης στα αποτελέσματα της αναπνευστικής λειτουργίας ήταν παρόμοια μεταξύ των ασθενών με προηγούμενη χρήση κορτικοστεροειδών και των ασθενών που δεν είχαν λάβει ποτέ στεροειδή. Η θεραπεία με ιδεβενόνη ήταν ασφαλής και καλά ανεκτή, με ποσοστά ανεπιθύμητων ενεργειών παρόμοια και στις δύο ομάδες. Η ρινοφαρυγγίτιδα και η κεφαλαλγία ήταν οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες (στην ομάδα της ιδεβενόνης, οκτώ [25%] και έξι [19%] μεταξύ 32 ασθενών και στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου εννέα [26%] και επτά [21%] μεταξύ 34 ασθενών). Η παροδική και ήπια διάρροια ήταν πιο συχνή στην ομάδα της ιδεβενόνης απ’ ότι στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου (οκτώ [25%] έναντι τεσσάρων [12%] ασθενών).

Ερμηνεία

Η ιδεβενόνη μείωσε την απώλεια της αναπνευστικής λειτουργίας και αντιπροσωπεύει μια νέα θεραπευτική επιλογή για τους ασθενείς με μυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne.