Τι συμβαίνει σε άτομα που φροντίζουν συγγενείς τους που είναι άρρωστοι;

Τα άτομα που έχουν την ευθύνη να φροντίζουν συγγενείς τους που είναι άρρωστοι, μπορεί να παρουσιάζουν τα ίδια μια σειρά από προβλήματα.

Πολύ συχνά ξεχνούμε ότι αυτοί που φροντίζουν τους ασθενείς που χρειάζονται χρόνια υποστήριξη και περίθαλψη, έχουν να κάνουν ένα πολύ σοβαρό και επίπονο έργο.

Σε πολλές περιπτώσεις, η φροντίδα που καλούνται να προσφέρουν στο συγγενή τους που πάσχει, διαρκεί για χρόνια, είναι δύσκολη, πολύμορφη και εισβάλλει στη δική τους προσωπική ζωή με πιθανότητα να τους προκαλεί σωματικά και ψυχικά προβλήματα.

Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζουμε τα προβλήματα που δημιουργούνται σε αυτούς που φροντίζουν άλλους. Γνωρίζοντας και κατανοώντας τις καταστάσεις που μπορεί να βιώνουν αυτοί που φροντίζουν χρόνια πάσχοντες συγγενείς τους, είναι δυνατόν να τους προσφέρεται καλύτερη υποστήριξη με θετικές προεκτάσεις για όλους.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των καταστάσεων αυτών, είναι οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ. Ένας ασθενής με Αλτσχάιμερ μπορεί να τυγχάνει φροντίδας και συνεχούς υποστήριξης από τον ή τη σύζυγο, ένα παιδί του, κάποιο άλλο συγγενή ή ιδιαίτερα φιλικό του πρόσωπο.

Υπάρχουν πολλές χρόνιες ασθένειες στις οποίες πιθανόν οι πάσχοντες να χρειάζονται καθημερινή υποστήριξη από άλλους για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Μια χρόνια ασθένεια χαρακτηρίζεται από το ότι διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ή από το ότι δεν θα φύγει ποτέ.

Επίσης υπάρχουν οι πολύ ηλικιωμένοι γονείς που χρειάζονται τη συνεχή φροντίδα των παιδιών τους και τα παιδιά με σοβαρά χρόνια νοσήματα των οποίων η κατάσταση απαιτεί μεγάλη και συνεχή περίθαλψη από τους γονείς τους.

Μεταξύ των χρόνιων ασθενειών που απαιτούν υποστήριξη και φροντίδα από άλλους για την καθημερινή ζωή, συμπεριλαμβάνονται τα εγκεφαλικά επεισόδια, ο καρκίνος, η κατά πλάκας σκλήρυνση, η νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας.

Είναι πολλές οι ευθύνες αυτών που φροντίζουν συγγενικά ή φιλικά τους πρόσωπα που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Μερικά από τα καθήκοντα και τις ευθύνες αυτών που τους φροντίζουν περιλαμβάνουν χορήγηση φαρμάκων, ψώνισμα, μαγείρεμα, τάισμα, λούσιμο, ντύσιμο, σήκωμα από το κρεβάτι, αλλαγή θέσεων στο κρεβάτι, βοήθεια για φυσικές ανάγκες, άλλαγμα ρούχων, διεκπεραίωση υποχρεώσεων όπως πλήρωμα λογαριασμών, εκτέλεση θελημάτων, παροχή συντροφιάς, συναισθηματική στήριξη και άλλα.

Σε αρκετές περιπτώσεις, η παροχή φροντίδας είναι ιδιαίτερα ψυχολογικά τραυματική για το άτομο που αναλαμβάνει το έργο αυτό για ένα αγαπημένο του πρόσωπο το οποίο πλέον έχει χάσει πολλές από τις πνευματικές του ικανότητες. Ο ασθενής πιθανόν να μην είναι όπως τον γνώριζε και τον αγάπησε αυτός που το φροντίζει.

Για παράδειγμα ένας ασθενής με Αλτσχάιμερ, μπορεί να μην αναγνωρίζει το συγγενικό του άτομο που το φροντίζει. Είναι επίσης πιθανόν να υπάρχουν αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς, με φωνές, επιθετικότητα, αποδράσεις από το σπίτι.

Βλέπουμε ότι αυτοί που φροντίζουν άλλους, μπορεί να βρεθούν σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις. Ταυτόχρονα είναι πιθανόν ποτέ να μην πάρουν ένα ευχαριστώ για τη βαρυσήμαντη προσφορά τους από αυτόν που πάσχει ή άλλους.

Μεταξύ των προβλημάτων της ψυχικής και σωματικής υγείας που προκαλούνται σε αυτούς που φροντίζουν περιλαμβάνονται:

1. Σωματική κούραση και καταπόνηση
2. Μειωμένο επίπεδο ενεργητικότητας
3. Αϋπνία
4. Υπερφαγία ή αντίθετα ανορεξία
5. Πόνοι στην πλάτη
6. Στρες
7. Απογοήτευση
8. Κατάθλιψη
9. Εναλλαγές ψυχικής κατάστασης με κακοκεφιά και μελαγχολία
10. Θυμός εναντίον αυτού που φροντίζουν ή ακόμη εναντίον άλλων
11. Μείωση των κοινωνικών επαφών με φίλους και συγγενείς
12. Απώλεια ενδιαφέροντος για συνήθεις ευχάριστες απασχολήσεις, χόμπι ή δραστηριότητες με άλλα μέλη της οικογένειας και φίλους
13. Αίσθημα ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος που να αφιερώνεται για τους ίδιους.

Δεν είναι σωστό να αγνοούνται και να παραμελούνται τα πολλά προβλήματα που συναντούν αυτοί που φροντίζουν άλλους. Χρειάζονται βοήθεια και αυτοί για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη θεάρεστη προσφορά τους.

Δεν πρέπει τα άτομα που φροντίζουν άρρωστους συγγενείς τους, να αισθάνονται ενοχή ή απογοήτευση όταν βιώνουν στρες, θυμό, λύπη ή οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα όταν έχουν το βάρος της ευθύνης της φροντίδας σε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο με χρόνιο, εκφυλιστικό ή και εξασθενητικό νόσημα.

Αυτοί που φροντίζουν άλλους, είναι καλό να μιλούν για αυτά που αντιμετωπίζουν και αισθάνονται με την οικογένεια τους, άλλους συγγενείς, φίλους και με το γιατρό ή άλλο σύμβουλο τους. Δεν πρέπει να μένουν απομονωμένοι και το να ζητούν βοήθεια δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ή αποφυγής ευθυνών.

Επίσης μπορούν να ζητούν βοήθεια από άλλους, άτομα ή οργανωμένα σύνολα στην κοινότητα τους, από την εκκλησία και τη θρησκευτική τους ομάδα γενικότερα, από εθελοντές και τις οργανώσεις τους όπως επίσης και από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους.

Τελειώνοντας, θέλουμε να τονίσουμε, ότι για κάθε ένα ασθενή με σοβαρό χρόνο νόσημα, υπάρχουν ένας ή περισσότεροι άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν μαζί του διότι έχουν το βάρος της ευθύνης της φροντίδας του.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην ξεχνούμε αυτούς που φροντίζουν διότι μόνο υποστηρίζοντας τους και βοηθώντας τους να λύσουν τα σωματικά και ψυχικά προβλήματα που πιθανόν να αντιμετωπίζουν θα μπορέσουν να συνεχίσουν το δύσκολο και επίπονο αλλά θεάρεστο έργο τους.