Ορισμένα δημοσιεύματα επαναφέρουν, τις ημέρες αυτές, το θέμα της παράλληλης χρήσης της εμπορικής ονομασίας στη συνταγογράφηση. Προβάλλουν τη θέση πως πρέπει να καταργηθεί η σχετική υπουργική απόφαση και να σταματήσουν οι γιατροί να προτείνουν, παράλληλα με τη δραστική, τα φάρμακα που εμπιστεύονται, γιατί έτσι απαιτούν οι πρόσφατες μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας.
Πέρα από την παρατήρηση ότι ορισμένα Μέσα εμφανίζονται παραδόξως «βασιλικότερα του βασιλέως» στην εφαρμογή του μνημονίου, χωρίς να διερευνούν, ως οφείλουν, την «αθωότητα» και τις σκοπιμότητες πολλών επιβαλλόμενων μνημονιακών ρυθμίσεων, κύκλοι της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας έχουν να παρατηρήσουν τα ακόλουθα αναφορικά με τη συνταγογράφηση:
• Η δυνατότητα χρήσης και της εμπορικής ονομασίας για τις χρόνιες παθήσεις και τα γενόσημα σε καμία περίπτωση δεν κατήργησε την υποχρέωση συνταγογράφησης με τη δραστική. Άλλωστε η παράλληλη χρήση εμπορικής και δραστικής απαντάται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
• Η δυνατότητα χρήσης και της εμπορικής ονομασίας σε καμία περίπτωση δεν κατήργησε την υποχρέωση χορήγησης του φθηνότερου φαρμάκου της ίδιας δραστικής από τον φαρμακοποιό. Υπό αυτή την έννοια η δυνατότητα παράλληλης χρήσης και της εμπορικής ονομασίας ΔΕΝ συνεπάγεται επιπλέον κόστος για το σύστημα.
• Μετά από την εμπειρία των δύο χρόνων εφαρμογής της υποχρεωτικής συνταγογράφησης με τη δραστική τα γενόσημα παρέμειναν στα ίδια χαμηλά επίπεδα σε σχέση με εκείνα των άλλων χωρών της ΕΕ. Το μέτρο απέτυχε παταγωδώς γιατί αγνοήθηκε το γεγονός ότι η αύξηση της χρήσης των γενοσήμων αποτελεί θέμα εμπιστοσύνης και συνειδητής επιλογής ιατρών ασθενών και φαρμακοποιών.
• Η υποχρεωτική συνταγογράφηση με τη δραστική υπονομεύει την εμπιστοσύνη των ιατρών και των ασθενών στα γενόσημα φάρμακα. Ιατροί και ασθενείς, ορθολογικά σκεπτόμενοι, αντιδρούν στην προοπτική να εμπιστευθούν τη θεραπεία τους σε ένα φάρμακο χωρίς ταυτότητα που δεν γνωρίζουν. Κατά συνέπεια τείνουν να επιλέγουν ακριβότερα φάρμακα εντός πατέντου (χωρίς γενόσημα), αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό τον σκόπελο της δραστικής. Αυτό βέβαια με τη σειρά του συνεπάγεται την αύξηση της δαπάνης προς όφελος των εισαγωγικών φαρμακευτικών εταιρειών οι οποίες διαθέτουν τα φάρμακα αυτά.
• Το θέμα της συνειδητής επιλογής συνδέεται με την (ανύπαρκτη στη χώρα μας) κουλτούρα χρήσης των γενοσήμων καθώς και με τα κίνητρα για την προτίμηση τους. Και εάν το θέμα της διαμόρφωσης της κουλτούρας χρήσης των γενοσήμων αφορά σε μέσο μακροπρόθεσμο ορίζοντα με καμπάνιες ενημέρωσης για την αξία της χρήσης των γενοσήμων, το θέμα των κινήτρων αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό για τις επόμενες κυβερνήσεις που θα κληθούν να αυξήσουν τη διείσδυση των γενοσήμων από το σημερινό πενιχρό 23% στο 40% μέχρι το τέλος του 2015 και στο 60% μέχρι το 2016. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αλλάξει το σημερινό σύστημα σύμφωνα με το οποίο όλοι κερδίζουν περισσότερα από τη χρήση των ακριβότερων φαρμάκων.
• Με βάση τα παραπάνω, η δυνατότητα χρήσης και της εμπορικής ονομασίας (και μάλιστα αποκλειστικά στα φάρμακα των χρονίων παθήσεων) αποτελεί ένα από τα πολλά εργαλεία αύξησης της διείσδυσης των γενοσήμων και ελέγχου της αναίτιας υποκατάστασης με ακριβότερες θεραπείες.
• Στα μάτια εκείνων που μπορούν να διαβάσουν ανάμεσα στις γραμμές (όσων γνωρίζουν πως λειτουργεί η φαρμακευτική αγορά), η εμμονή των δανειστών στην επιβολή του μέτρου της υποχρεωτικής συνταγογράφησης με τη δραστική υποκρύπτει ένα γενικότερο σχέδιο διάλυσης του εγχώριου ανταγωνισμού: Είναι γνωστές οι δυνατότητες και προοπτικές της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, όμως φαίνεται ότι κάποιοι κύκλοι θεωρούν συμφέρον να εισάγουμε ως χώρα φάρμακα τα οποία ήδη παράγονται στην Ελλάδα από ελληνικά χέρια.
• Όμως τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους : Την ίδια ώρα που η συζήτηση εξαντλείται στον τρόπο με τον οποίο θα συνταγογραφούνται τα γενόσημα, τα εισαγόμενα Φάρμακα Υψηλού Κόστους εισέρχονται χωρίς φραγμούς και σαρώνουν τους σχετικούς δημόσιους προϋπολογισμούς (2014: €600 εκατ. 2015: 750 εκατ.) απειλώντας σοβαρά τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
.jpg)
