Συνήθως αναγνωρίζουμε εύκολα ένα κακομαθημένο παιδί, που μπορεί να είναι φίλου, συγγενή ή ακόμα και άγνωστο που παρατηρήσαμε στη παιδική χαρα! Τι γίνεται όμως με τα δικά μας παιδιά…;
Δεν είναι λίγοι οι γονείς που ενώ μπορούν να διακρίνουν ένα κακομαθημένο παιδί, δεν μπορούν να αντιληφθούν όταν είναι το δικό τους. Όσο όμως και να μην το παραδέχονται -αλλά και εκείνοι που το αναγνωρίζουν- ένα παιδί με άσχημη συμπεριφορά δημιουργεί προβλήματα τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι. Το δικό σας παιδί, μήπως είναι…;
Παρακάτω θα δείτε τα σημάδια εκείνα που αποδεικνύουν ότι μάλλον το παιδί είναι κακομαθημένο:
Έχει συχνές εκρήξεις θυμού. Το κλασικό παράδειγμα του κακομαθημένου παιδιού είναι αυτό που έχει συχνές εκρήξεις θυμού τόσο στο σπίτι όσο κι έξω από αυτό και μάλιστα πολλές φορές για μικροπράγματα.
Δεν θέλει να μοιράζεται. Τα μικρά παιδιά δεν αποδέχονται εύκολα την ιδέα του μοιράζομαι, αλλά μόλις περάσουν την ηλικία των 4 θα πρέπει να είναι πιο πρόθυμα να μοιραστούν πράγματα με άλλα παιδιά ή την οικογένειά τους.
Σας αγνοεί. Σε κανένα παιδί δεν αρέσει η λέξη «όχι» αλλά δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να σας αγνοεί όταν του μιλάτε.
Δεν είναι πρόθυμο να βοηθήσει. Σε κανένα παιδί δεν αρέσει να καθαρίζει, αλλά μόλις περάσει η νηπιακή ηλικία, θα πρέπει να είναι πρόθυμο να μαζέψει π.χ τα παιχνίδια του.
Πρέπει να τα παρακαλάτε. Ο γονέας ή αυτός που προσέχει το παιδί αποτελεί μια φιγούρα »εξουσίας» που το παιδί θα πρέπει να υπακούει. Δεν θα πρέπει να παρακαλάτε το παιδί σας για να ολοκληρώσει μια δουλειά ή για ν αμην κάνει κάτι το οποίο είναι άσχημο ή επικίνδυνο.
Δεν ικανοποιείται ποτέ. Τα κακομαθημένα παιδιά συνήθως δεν μένουν ποτέ ευχαριστημένα με αυτό που έχουν και θέλουν πάντα κάτι που βλέπουν σε κάποιον άλλον.
Σας ντροπιάζει συχνά σε δημόσιους χώρους. Ένα μεμονωμένο γεγονός είναι φυσιολογικό, αλλά όταν το παιδί στενοχωρεί σκόπιμα τους γονείς τους μπροστά σε τρίτους για να τραβήξει την προσοχή, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Προσπαθεί να ελέγξει τους ενήλικες. Τα κακομαθημένα παιδιά συνήθως δεν οριοθετούνται και περιμένουν από τους ενήλικες να ακούσουν στις φωνές και τις απαιτήσεις τους.
Δεν παίζει μόνο του. Όταν φτάσει στην ηλικία των 4 ένα παιδί πρέπει να είναι πρόθυμο και ικανό να παίξει μόνο του για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Αν χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιον για να παίξει μαζί του, τότε μάλλον αποζητάει την προσοχή των άλλων.
Πρέπει να το »δωροδοκείτε». Οι γονείς δεν θα πρέπει να δωροδοκούν τα μικρά παιδιά τους με χρήματα, παιχνίδια ή λιχουδιές, προκειμένου να κάνουν κάτι ή να φάνε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο .
.jpg)
