Η Sanofi παρουσίασε τα ευρήματα της πρώτης συγκριτικής κλινικής μελέτης (head-to-head), η οποία συγκρίνει τη μακράς δράσης ινσουλίνη glargine 300 U/mL με μία άλλη δεύτερης γενιάς ινσουλίνη, την degludec. Τα αποτελέσματα της μελέτης, με την ονομασία BRIGHT, παρουσιάστηκαν σήμερα στο 78ο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA) στο Ορλάντο της Φλόριντα των ΗΠΑ.
Στη μελέτη αυτή, η ινσουλίνη glargine 300 U/mL πέτυχε το ίδιο επίπεδο γλυκαιμικού ελέγχου, με υψηλότερο προφίλ ασφάλειας για τις πρώτες 12 εβδομάδες, μια ευαίσθητη περίοδο κατά την οποία ασθενείς και ιατροί συνεργάζονται για να προσδιορίσουν το πλέον κατάλληλο εξατομικευμένο δοσολογικό σχήμα ινσουλίνης για τα άτομα με διαβήτη.
Κατά τη διάρκεια της αρχικής φάσης, η ινσουλίνη glargine 300 U/mL μείωσε τόσο τον αριθμό των ασθενών, που εμφάνισαν επιβεβαιωμένα υπογλυκαιμικά επεισόδια (επίπτωση της υπογλυκαιμίας) όσο και τον αριθμό των επεισοδίων (ποσοστό υπογλυκαιμίας). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τόσο η επίπτωση όσο και το ποσοστό της κλινικά τεκμηριωμένης υπογλυκαιμίας (≤54mg/dL) μειώθηκαν κατά 40%, ενώ η επίπτωση και το ποσοστό της ήπιας υπογλυκαιμίας (≤70mg/dL) μειώθηκαν κατά περίπου 25%.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων 12 εβδομάδων της μελέτης, καθώς και καθόλη τη διάρκεια των 24 εβδομάδων της μελέτης, οι δύο θεραπείες εμφάνισαν παρόμοια επίπτωση και παρόμοιο ποσοστό υπογλυκαιμικών επεισοδίων, με την ινσουλίνη glargine 300 U/mL να καταγράφει μια τάση για λιγότερες υπογλυκαιμίες.
“Η υπογλυκαιμία αποτελεί πηγή ανησυχίας για τα άτομα με διαβήτη τα οποία ξεκινούν να λαμβάνουν ινσουλινοθεραπεία, ιδιαίτερα κατά την αρχική φάση του προσδιορισμού της δόσης,” δήλωσε η Alice Cheng, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά και κύρια ερευνήτρια της μελέτης. “Η εμφάνιση υπογλυκαιμίας, ειδικά κατά την έναρξη της θεραπείας, ενδέχεται να μειώσει την αυτοπεποίθηση ασθενών και ιατρών, οδηγώντας σε ανεπαρκή μεσοπρόθεσμο γλυκαιμικό έλεγχο ή πλήρη διακοπή διακοπή της θεραπείας.”
.jpg)
