Είναι συχνό γεγονός, εκδρομές να χαλάνε ή να μη γίνονται καθόλου λόγω του φόβου της «ρουκέτας» στα ρούχα και στη μοκέτα του αυτοκινήτου…
Ένα πρόβλημα πολλών παιδιών, που ο ένοχος βρίσκεται στο κέντρο ισορροπίας του εγκεφάλου.Πιο αναλυτικά, κατά την διάρκεια της κίνησης του σώματος (όταν κάποιος ταξιδεύει με αυτοκίνητο), διάφορα «σήματα», ξεκινούν από τον λαβύρινθο ( που βρίσκεται στο αυτί μας), όπως και από τα μάτια μας και κατευθύνονται στο κέντρο ισορροπίας μας, που βρίσκεται στον εγκέφαλο.
Συνήθως υπάρχει μια ισορροπία – αρμονία, στα μηνύματα που αναφέραμε, οπότε το ταξίδι γίνεται κανονικά. Κάποιες φορές όμως, όταν λ.χ. υπάρχει λάθος θέση καθίσματος του παιδιού στο αυτοκίνητο ή το παιδί «ζορίζει» τα μάτια του με διάβασμα ή games, αυτή η εύθραυστη ισορροπία «σημάτων», διαταράσσεται και ο εγκέφαλος μπερδεμένος- βραχυκυκλωμένος, αντιδρά με ιδρώτες, πονόκοιλο, ζάλη και εμέτους.
Αναλυτικότερα, συχνά το καθισματάκι του παιδιού στο αυτοκίνητο – είναι ανάποδα για λόγους προστασίας του παιδιού από τους αερόσακους, δηλαδή η πλάτη του καθίσματος κοιτάζει το ταμπλό. Αυτό για πολλά παιδιά, είναι λόγος διαταραχής του «σήματος» που σας περιέγραψα και επομένως αιτία εμετού. Σχεδόν παρόμοιο «βραχυκύκλωμα» του κέντρου ισορροπίας συμβαίνει όταν το παιδί διαβάζει βιβλία ή παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Το «κούνημα» – λόγω της κίνησης- των γραμμάτων ενός βιβλίου, οδηγεί όπως αναφέραμε και προηγουμένως στην ζάλη και στον εμετό.
Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η πληρότητα του στομαχιού. Ένα γεμάτο στομάχι προδιαθέτει σε ακατάσχετους εμέτους.
Άρα λοιπόν:
• Mην βάζετε το παιδί σε καθισματάκι που είναι ανάποδα από την κίνηση του αυτοκινήτου (επομένως το παιδί να κοιτάζει πάντα μπροστά). Αν μάλιστα είναι πολύ ευαίσθητο στους εμετούς, μην το αφήνετε να κοιτάζει, ούτε καν από τα πλαϊνά παράθυρα (γιατί η συχνή εναλλαγή των αυτοκινήτων που περνούν γρήγορα διπλά σας ή των δέντρων αριστερά-δεξιά ή ακόμα και των κολώνων της ΔΕΗ μεγιστοποιεί τη ζάλη και προκαλεί τους εμέτους). Το παιδί (αν και δεν είναι σε πολύ ασφαλές σημείο) κάθεται στο μέσο του πίσω καθίσματος – δεμένο με ζώνη ασφαλείας- και με την δική μας παρότρυνση, που καθόμαστε πίσω μαζί του, κοιτάζει πάντα μπροστά ανάμεσα από τα καθίσματα οδηγού-συνοδηγού.
• Δεν του δίνουμε να διαβάσει απολύτως τίποτα ούτε Nintendo, PSP, το κινητό τηλέφωνο.
• Προσπαθούμε να του αποσπάσουμε την προσοχή, ζητώντας το να τραγουδήσει μαζί μας κάποια τραγουδάκια.
• Φροντίζουμε να έχουμε ένα καλό, μόνιμα ανανεωμένο αερισμό (δηλαδή ανοιχτό παράθυρο και όχι κλιματισμό).
• Φροντίζουμε να μην φορά κανένας κολόνιες.
• ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΤΑΙΖΟΥΜΕ – ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ- ΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΓΕΥΜΑ. Το καλύτερο (αν το ταξίδι είναι σύντομο) είναι να ταξιδέψει με άδειο στομάχι. Ούτε γάλατα ούτε χυμούς. Εφόσον το ταξίδι είναι μεγάλο και θα διαρκέσει αρκετές ώρες, του δίνομε αρκετά τακτικά κρακεράκια ή κάποιο μπισκότο, συχνά μικρές ποσότητες νερού.
• Φροντίζουμε να κάνουμε πολλές διακοπές για ολιγόλεπτα διαλλείματα. Το παιδί πρέπει να βγαίνει από το αυτοκίνητο και έστω και για λίγο να περπατάει ή να τρέχει. Είναι αυτονόητο πως μόλις ο γονιός αρχίσει να παρατηρεί συμπτώματα ναυτίας (αναγούλας) – πολύ πριν γίνει ο εμετός – αμέσως σταματάμε την κίνηση του αυτοκινήτου. Το παιδί βγαίνει οπωσδήποτε έξω ή αν δεν μπορεί, το ξαπλώνουμε στο πίσω κάθισμα ανάσκελα, με τα μάτια κλειστά.
.jpg)
