Ο Αυτισμός είναι μια σύνθετη αναπτυξιακή διαταραχή, που εμφανίζεται στα πρώτα 3 έτη της ζωής, παρόλο που μερικές φορές μπορεί να διαγνωσθεί πολύ αργότερα. Έχει επιπτώσεις στην φυσιολογική ανάπτυξη του Εγκεφάλου, στις κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες του παιδιού.
Τα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αυτισμού περιλαμβάνουν τις μειωμένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, την εξασθενημένη λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία, προβλήματα επεξεργασίας των πληροφοριών από τις αισθήσεις, καθώς περιορισμένα και επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν από μέτρια σε έντονα.
Ο αυτισμός είναι μια κατάσταση που συνδέεται με ανωμαλίες στη βιολογία και χημεία του Εγκεφάλου. Οι ακριβείς αιτίες αυτών των ανωμαλιών παραμένουν άγνωστες, αλλά η έρευνα συνεχίζεται. Πιθανώς να υπάρχει ένας συνδυασμός παραγόντων που οδηγούν σε αυτή τη διαταραχή.
Εκτιμάται ότι η διαταραχή του Αυτισμού επηρεάζει ένα παιδί στα 150. Η συχνότητα αυξάνεται 10% έως 17% ετησίως.
Το Κρανιοϊερό μοντέλο του Αυτισμού
Το θεραπευτικό μοντέλο για τον Αυτισμό του Dr. Upledger, θεμελιωτή της Κρανιοϊερής Θεραπείας, είναι βασισμένο στην εμπειρία του με τα Αυτιστικά παιδιά, και την ανταπόκριση τους στην θεραπεία. Αυτή η εμπειρία επιβεβαιώθηκε από έρευνα στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, όπου διαπιστώθηκαν αυξημένα επίπεδα παραγόντων φλεγμονής (κυτοκινινές και νευρογλίνες), στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό των αυτιστικών ασθενών. Γεγονός που δηλώνει απλά ότι ο αυτισμός σε κάποιο βαθμό προκαλείται από απώλεια της ελαστικότητας και πιθανή φλεγμονή των στρωμάτων των μεμβρανών που περιβάλλουν τον Εγκέφαλο.
Αυτή η εξέλιξη μπορεί να δημιουργήσει δυνάμεις περιορισμού και αυξημένη πίεση στον ιστό του Εγκεφάλου , αυξημένη πίεση στα εσωτερικά ρυθμιστικά όργανα του σώματος, επηρεάζοντας τη λειτουργία του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, υπερευαισθησία των νευρώνων, των γλοιοκυττάρων, και των νευροδιαβιβαστών, δυσμενή επίπτωση στο λιμπικό (συναισθηματικό) σύστημα, υπερδιέγερση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, συμφόρεση υγρών και τοξικότητα στο εγκεφαλικό ιστό, δυσλειτουργία του ενδοκρινικού συστήματος.
Αυτό που παρατηρείται ως χαρακτηριστική συμπεριφορά ατόμων με αυτισμό, στις κοινωνικές τους σχέσεις, την επικοινωνία και τη δημιουργική σκέψη, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα του εσωτερικού χάους που δημιουργείται από τον ανώμαλο έλεγχο, την συμπίεση και φλεγμονή των μεμβρανών πάνω στον Εγκέφαλο.
Η Κρανιοϊερή προσέγγιση του Αυτισμού
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην ενίσχυση και εξισορρόπηση των κινήσεων:
> Των μεμβρανών που περιβάλλουν τον Εγκέφαλο.
> Των υγρών (αίμα και εγκεφαλονωτιαίου υγρού) μέσα στο κρανίο, και στον εγκεφαλικό ιστό.
> Στις περιοχές του σώματος που εμφανίζουν διαταραχή του Κρανιοϊερού Ρυθμού, και οι οποίες μπορούν να προκαλούν τάση στο Κρανιοϊερό Σύστημα και τον Εγκέφαλο.
ΤΕΧΝΙΚΗ
Εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας στο κρανίο ώστε να εντοπίσουμε τη περιοχή με τη μεγαλύτερη ανταπόκριση στονΚρανιοϊερό Ρυθμόρανιοϊερό Ρυθμό, δηλαδή τη περιοχή με τη μεγαλύτερη κινητικότητα. Ήπιες τεχνικές απελευθέρωσης και άντλησης χρησιμοποιούνται για να επιτρέψουν ακόμα περισσότερη κίνηση σε αυτές τις περιοχές.
Αυτή η αυξημένη κίνηση χρησιμοποιείται σαν ένα δυναμικό βιομηχανικό εργαλείο, καθώς με το ένα χέρι επιμένουμε στη προσπάθεια να αυξήσουμε περισσότερο τη κίνηση, ώστε να ενισχυθεί η ροή των υγρών, ενώ το άλλο χρησιμοποιείται ώστε να ενθαρρυνθεί η κίνηση στις περιοχές με περιορισμό. Σιγά – σιγά, οι μικρές αλλαγές δημιουργούν τις μεγαλύτερες που ενισχύουν τη κινητικότητα του Κρανιοϊερού Συστήματος.
Η αυξανόμενη και ισορροπημένη κίνηση των μεμβρανών που περιβάλλουν τον Εγκέφαλο, προκαλεί την αποβολή των τοξινών έξω από τον εγκεφαλικό ιστό, αντιμετωπίζοντας τη φλεγμονή. Όταν αυτό πραγματοποιηθεί, φυσιολογικά ενισχύετε η βιοχημική διαδικασία, βελτιώνοντας τη λειτουργία των νευρώνων και των νευροδιαβιβαστών.
Εκτός από το κρανίο, πρέπει να δώσουμε προσοχή και στο υπόλοιπο σώμα, λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός ότι περιορισμός της λειτουργικότητα των ιστών, οπουδήποτε στο σώμα, μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργικότητα του συστήματος των μεμβρανών που περιβάλουν τον Εγκέφαλο.
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία βελτιώνει τη λειτουργικότητα του νευρικού συστήματος, ενισχύοντας τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται παράλληλα το θεραπευτικό αποτέλεσμα άλλων μορφών θεραπείας, όπως είναι η Φυσικοθεραπεία, η Εργασιοθεραπεία, η Λογοθεραπεία, Ψυχοθεραπεία, ομοιοπαθητική, κ.α.
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία θεωρεί το κάθε άτομο μοναδικό, είναι μια ήπια θεραπευτική προσέγγιση, η οποία μπορεί να βοηθήσει με φυσικό τρόπο, τον Εγκέφαλο να αντιμετωπίσει το χάος, ώστε να λειτουργήσει αποτελεσματικά το Νευρικό Σύστημα, και να οδηγηθούμε στη μείωση των συμπτωμάτων του Αυτισμού.
Το αυτιστικό παιδί, καθώς αναπτύσσετε, πρέπει να παρακολουθείτε συστηματικά, γιατί υπάρχει η προδιάθεση στο σύστημα των μεμβρανών γύρω από τον Εγκέφαλο, να χάνει την ελαστικότητα του.
.jpg)
