Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) αποτελεί την πρώτη γραμμή στη μάχη για την επιβίωση από το σύνολο των κλινικών ενός νοσηλευτικού ιδρύματος. Είναι ένα κλειστό τμήμα, στελεχωμένο με εξειδικευμένο προσωπικό και κατάλληλο εξοπλισμό για την παρακολούθηση, φροντίδα και θεραπεία των βαρέως πασχόντων ασθενών. Συνεπώς, η Μ.Ε.Θ. αποτελεί ένα ιδιαίτερο δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον, που η ζωή προσπαθεί να «αναπνεύσει, να προχωρήσει και να βγει στο φως.
Στο ευρύ κοινό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή η σημασία της φυσικοθεραπείας στους ασθενείς της Μ.Ε.Θ. Στα περισσότερα νοσοκομεία των αναπτυγμένων χωρών, η φυσικοθεραπείας αποτελεί αναπόσπαστό μέρος της θεραπευτικής αντιμετώπισης αυτών των ασθενών. Οι φυσικοθεραπευτές είναι επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι καλούνται να πραγματοποιήσουν αξιολόγηση και αποκατάσταση των βαρέως πασχόντων ασθενών με τα κατάλληλα φυσικοθεραπευτικά μέσα και μεθόδους.
Στη Μ.Ε.Θ., η ανάγκη για μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, η ακινητοποίηση των βαρέως πασχόντων ασθενών, η σήψη, η εκτεταμένη χρήση κατασταλτικών, μυοχαλαρωτικών και αντιβιοτικών φαρμάκων και άλλοι παράγοντες επηρεάζουν
την αναπνευστική και καρδιοαγγειακή λειτουργία, τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Για το λόγο αυτόν, η φυσικοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη και συστήνεται από το σύνολο της ιατρικής κοινότητας ως μια από τις βασικές θεραπευτικές παρεμβάσεις στο χειρισμό των βαρέως πασχόντων ασθενών.
Συγκεκριμένα, οι φυσικοθεραπευτές καλούνται να εμπλακούν, κυρίως στη φροντίδα του καρδιαγγειακού και αναπνευστικού συστήματος, στη διαδικασία αποδέσμευσης από το μηχανικό αερισμό και στη πρώιμη κινητοποίηση των ασθενών. Οι φυσικοθεραπευτικές τεχνικές συμβάλλουν στη μείωση του χρόνου παραμονής του ασθενούς στο μηχανικό αερισμό και τη Μ.Ε.Θ., στη βελτίωση της καρδιαγγειακής και αναπνευστικής λειτουργίας, στην αύξηση της μυϊκής δύναμης, ισχύος, αντοχής, ισορροπίας, λειτουργικότητας και στη καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των ασθενών κατά την παραμονή και έξοδο από τη Μ.Ε.Θ.
Ταυτόχρονα η φυσικοθεραπεία, με την αναχαίτιση των επιπλοκών που προκαλούνται από την μακροχρόνια ακινητοποίηση και τη μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, συμβάλει στη μείωση της παραμονής του ασθενούς στη Μ.Ε.Θ., με αποτέλεσμα την ελάττωση του κόστους νοσηλείας των ασθενών, εφόσον η νοσηλεία στη Μ.Ε.Θ. είναι από τις πλέον «ακριβές» μορφές νοσηλείας. Ανάλογη ελάττωση του κόστους νοσηλείας επιτυγχάνεται και μετά την έξοδο από τη Μ.Ε.Θ., εφόσον οι επιπλοκές είναι ηπιότερες και ο χρόνος παραμονής σε άλλα κλινικά τμήματα του νοσοκομείου θα είναι μικρότερος.
Ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών Κος Πέτρος Λυμπερίδης ανέφερε για το θέμα:
‘’Δυστυχώς, ο αριθμός των φυσικοθεραπευτών που στελεχώνουν τα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που προβλέπεται στους οργανισμούς τους, αλλά και στις προδιαγραφές του Παγκόσμιου Οργανισμού
Υγείας για την παροχή ασφαλών και επαρκών φυσικοθεραπευτικών υπηρεσιών. Αν εδώ προσθέσουμε και την μειωμένη διαθεσιμότητα κλινών Μ.Ε.Θ. στο Ε.Σ.Υ., γίνεται αντιληπτό πως ο ρόλος και οι δυνατότητες προσφοράς των φυσικοθεραπευτών στους βαρέως πάσχοντες ασθενείς στη χώρα μας είναι περιορισμένος.
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών, εδώ και χρόνια απευθύνεται στη Πολιτεία και το Υπουργείο Υγείας ζητώντας και τη πρόσληψη μόνιμων φυσικοθεραπευτών, σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα, ώστε να λειτουργήσουν οι 150 κλίνες Μ.Ε.Θ. που είναι τεχνολογικά εξοπλισμένες αλλά χωρίς προσωπικό, ενώ έχει επανειλημμένα αναδείξει την υποστελέχωση σε φυσικοθεραπευτές των ήδη λειτουργούντων κλινών Μ.Ε.Θ.
Διαβάστε επίσης:
Η επένδυση στη φυσικοθεραπεία έχει πολλαπλές αποδόσεις
.jpg)
