Θυμάμαι, όπως μεγάλωνα, να κοροϊδεύω τη μητέρα μου.
Εκείνη ως συνήθως να μαγειρεύει ξεχωριστό φαγητό για τον καθένα, να μας τρέχει στα φροντιστήρια και στο μπαλέτο, να είναι εκεί, δίπλα μας. Βράχος. Η επιμονή της να σπουδάσω και να κάνω καριέρα σε ό,τι ονειρευόμουν ήταν μόνιμη προτροπή της, μέρα-νύχτα. Μια μέρα δεν άντεξα και τη ρώτησα γιατί εκείνη δεν ακολούθησε τα δικά της όνειρα για όνειρα.
“Για σας”, μου απάντησε και έμεινα να τη κοιτάζω με λύπη και ευγνωμοσύνη ταυτόχρονα. Δεν έχει σημασία ποιο από τα δυο συναισθήματα ξεχώρισε μέσα μου.
Έχει όμως σημασία ότι πολλές γυναίκες θυσιάζουν σπουδές, όνειρα και λαμπρή σταδιοδρομία για τη μητρότητα, θεωρώντας τα αταίριαστα. Νέες γυναίκες φοράν ποδιά, αρπάζουν κουτάλες και, με τις συμβουλές της γιαγιάς φυλαχτό, θάβονται σε ένα σπίτι για να μεγάλωσουν τα κουτσούβελα. Με μιας, κάθε επιθυμία για επαγγελματική επιτυχία λες κι εξατμίζεται, αποτέλεσμα του φόβου των γυναικών ότι καριέρα και οικογένεια είναι ασύμβατα.
Μόνο ασύμβατα όμως δεν είναι. Καμιά γυναίκα δεν είναι θεά, παντοδύναμη, ούτε και σουπερ-ήρωας. Ναι, το να αφήσεις πιάτα άπλυτα ή να μεταθέσεις το σιδέρωμα για αύριο δεν είναι και κακούργημα, ούτε σε κάνει λιγότερο άξια μάνα.
Άξια μάνα είναι εκείνη που, αν και απουσιάζει ώρες, δίνει στο παιδί της τα σωστά εφόδια να γίνει ένας ακέραιος άνθρωπος, ικανός να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ζωής. Όχι εκείνη που αλευρώνεται από πάνω ως κάτω για να κάνει πίτες ή εκείνη που μαζεύει κάθε ψίχουλο από το πάτωμα σαν περιστέρι.
Μπορεί να είναι δύσκολα. Η γυναίκα είναι επιφορτισμένη με χίλιες δυο αρμοδιότητες, αλλά ο άντρας της πού είναι ακριβώς; Τι δηλαδή; Αυτός είναι άντρας και δεν βοηθάει; Βάλτε τους, καλές μου, σε ένα πρόγραμμα να σας πω εγώ. Θα πηγαίνετε σπίτι και δεν θα καταριέστε την ώρα και τη στιγμή που είστε εργαζόμενη μητέρα. Καλώς ή κακώς ο άντρας είναι ένα μεγάλο παιδί. Κι ως γνωστόν, το παιδί και το σκυλί είναι όπως τα μάθεις.
Ναι, η γυναίκα μπορεί να τα καταφέρει άμα θέλει. Μην ακούσω αντιρρήσεις. Όταν θες κάτι, βρέχεις τον πωπό σου, που έλεγε κι η γιαγιά μου. Το καταφέρνεις. Η κάθε επιθυμία άλλωστε έχει ένα αντίτιμο. Πάντα κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Κανένα απόκτημα δεν έρχεται χωρίς κόπο και θυσίες. Πόσο μάλλον ένα παιδί που είναι κομμάτι σου και θες να του δώσεις όλη την ψυχή σου.
Οι γυναίκες που αρνούνται να τα συνδυάσουν συνήθως είναι αυτές που δεν αντέχουν ούτε τον πόνο ούτε τον κόπο. Περιμένουν τα πάντα από τον άντρα τους λες κι εκείνος είναι υποχρεωμένος να δουλεύει σαν σκυλί για να ικανοποιήσει την κυρία. Δεν πάει όμως έτσι, ευτυχώς.
Δεν πραγματώνεσαι με αυτόν τον τρόπο. Άλλωστε, ολοκλήρωση δεν είναι μόνο η δημιουργία οικογένειας. Είναι και η προσωπική εξέλιξη, η επαγγελματική επιτυχία, η επίτευξη των στόχων. Κανένα μωρό δεν θα σε κάνει καριερίστα, αλλά και καμία δουλειά δεν σου φέρνει την αγκαλιά του παιδιού σου. Χρειάζονται σωστές ισορροπίες αυτά. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο και το βοηθά. Μπορεί να κλέβει χρόνο το ένα από το άλλο, αλλά σίγουρα η μίξη τους σε οδηγούν ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία.
Δυο πόλοι λοιπόν. Μητρότητα και καριέρα. Αν τους φορτίσεις αρνητικά ή θετικά και τους δύο, έλξη καμία. Έκπληξη μηδέν, κι εσύ σε τέλμα. Φόρτισε τους αντίθετα και δε θα χάσεις. Μπορεί τα ετερώνυμα να λένε πως απλά έλκονται αλλά να θυμάστε πως οι μαγνήτες κολλάνε.