Δέσποινα Σταματίου
Πριν 2 χρόνια διαγνώστηκε στη Μαρία Ιωαννίδου καρκίνος . Τι και αν οι περισσότεροι θεωρούν ρουτίνα τον καρκίνο του μαστού;
H ίδια βίωσε μια κόλαση, μιας και τα φάρμακα πυρπολούν το σώμα. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που έρχεται αντιμέτωπη με το δυσλειτουργικό σύστημα υγείας μιας και στα 25 της χρόνια είχε καθηλωθεί στο αναπηρικό καροτσάκι. Ποιά η αποτίμηση της δύσκολης πορείας ; Οι φίλοι φεύγουν, το ψυχοσωματικό άλγος του ασθενούς μένει και εν τέλει η αγάπη για τη ζωή σε χρήζει νικητή. H ίδια σε μια κατάθεση ψυχής στο isotimos μίλησε για όλους αλλά ΚΥΡΙΩΣ για όλα.
Πώς ξεκίνησε η περιπέτεια της υγείας σας;
Μου έτυχε καρκίνος. Πριν 2 χρόνια ξεκίνησα την χημειοθεραπεία και τα φάρμακα ήταν πολύ δυνατά, κυριολεκτικά φωτιά στο σώμα μου. Λένε ρουτίνα τον καρκίνο του μαστού, αηδίες , η χημειοθεραπεία σου κλέβει τη ζωή, είναι σκληρή δοκιμασία, πρέπει να είσαι Χριστός για να αντέξεις. Είχα παραισθήσεις , φρικτούς πόνους και δεν έτρωγα. Τώρα είμαι καλά κάτι λιγότερο από 1,5 χρόνο , αλλά θα ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή για τα επόμενα 3 χρόνια.
Αν και δεν είναι ευρέως διαδεδομένο στο παρελθόν είχατε καθηλωθεί στο αναπηρικό καροτσάκι. Πώς αντεπεξήλθατε;
Ήμουν 25 ετών τότε και έμεινα παράλυτη. Έχασα την μητέρα μου, το σοκ έφερε την ψυχοσωματική κόπωση που επηρέασε το νευρικό μου σύστημα. Ακολούθησε το ταξίδι στη Βιέννη με τον Φρέντυ Γερμανό, όπου οι γιατροί με διαβεβαίωσαν ότι δεν θα ξαναχόρευα ποτέ. Σταμάτησα βίαια την δουλειά μου, και για 7 μήνες ήμουν στο καροτσάκι. Λίγο αργότερα τους διέψευσα, πήγα ενάντια στη φύση μου και στις διαγνώσεις, σηκώθηκα, στηρίχθηκα στον παρτενέρ μου και χόρεψα.
Υπήρξαν άτομα που σας ξέχασαν τις δύσκολες στιγμές;
Mε στήριξε ο σύντροφος μου και δυο φίλοι. Όλοι οι άλλοι εξαφανίστηκαν, φοβήθηκαν μάλλον μη κολλήσουν, βλέπεις οι άνθρωποι δεν θέλουν τον πόνο.
Ποια η εμπειρία σας από τα ασφαλιστικά ταμεία;
Έχω την σύνταξη του Φρέντυ αλλά παράλληλα είμαι και στο ΤΕΒΕ ως διευθύντρια σχολών. Μετά από ελέγχους και χρονοβόρες διαδικασίες με διέγραψαν από το δημοσιογραφικό ταμείο. Το κράτος δυσλειτουργεί, οι ταχυδρομικές υπηρεσίες επίσης αφού υποστηρίζουν ότι μου έστειλαν χαρτί –το οποίο ποτέ δεν έλαβα- ώστε να αποφευχθεί η διαγραφή μου. Τώρα , και μετά από πολύ κόπο είμαι ξανά στο δημοσιογραφικό ταμείο.
Σας είδαμε πρόσφατα σε διαφήμιση για γνωστό κατάστημα με περούκες. Πώς προέκυψε;
Απόλυτα τραυματική εμπειρία, με χτύπησε στο φιλότιμο. Τον συγκεκριμένο επιχειρηματία τον γνώρισα όταν πήγα να αγοράσω την περούκα μου , ζήτησε την βοήθεια μου. Μου ζήτησε να έχει μια φωτογραφία μου στο κατάστημα, μόνο αυτό. Ο θεράπων ιατρός μου είπε : ”Kαλά τα τσέπωσες Μαρία, σε όλα τα νοσοκομεία κυκλοφορούν φυλλάδια με εσένα ”. Πάγωσα , έτσι ήταν, όπως τα έλεγε, επιπλέον υπήρχαν και φωτεινές επιγραφές σε κεντρικούς δρόμους. Όχι μόνο δεν πήρα ευρώ από όλο αυτό αλλά διασύρθηκα εν αγνοία μου, εννοείται ότι θα κινηθώ νομικά.
Υπήρξε στιγμή που χάσατε κάθε ψήγμα ελπίδας;
Nαι, λύγισα, προετοιμάστηκα για «καλό κατευόδιο» . Αν ο καρκίνος χτυπήσει για δεύτερη φορά δεν θα αντέξω.
Από ολό αυτό το μάθημα ζωής τι μηνύματα θα θέλατε να περάσετε;
Να έχουμε δύναμη ,αφοσίωση στους στόχους μας. Η αγάπη για την ζωή είναι το παν. Εγώ λάτρευα το χορό γι αυτό και ξαναχόρεψα, θέλει τσαγανό και όχι μοιρολατρεία. Βασικό είναι να έχεις κοντά σου άτομα να σ αγαπούν . Ξέρω παιδί που τρώει με τα πόδια , την διάσημη ιταλίδα χορεύτρια που γεννήθηκε χωρίς χέρια, δύναμη θέλει μόνο, τίποτα άλλο.
