Πρόβλεψη των καρδιαγγειακών συμβαμάτων με εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης και λευκωματουρίας

Υπόβαθρο

Η χρησιμότητα του εκτιμώμενου ρυθμού σπειραματικής διήθησης (eGFR) και της λευκωματουρίας για την πρόβλεψη των καρδιαγγειακών συμβαμάτων είναι αμφιλεγόμενη. Στόχος μας είναι να αξιολογήσουμε την προσθήκη της eGFR βάσει κρεατινίνης και λευκωματουρίας σε παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου, για την πρόβλεψη του καρδιαγγειακού κινδύνου με μια μετα-αναλυτική προσέγγιση.

Μέθοδοι

Πραγματοποιήσαμε μια μετα-ανάλυση δεδομένων σε ατομικό επίπεδο για 637.315 ​​άτομα χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου από 24 ομάδες (διάμεση παρακολούθηση 4,2 – 19,0 έτη) που περιλαμβάνονται στην Κοινοπραξία Πρόγνωσης Χρόνιας Νεφρικής Νόσου. Εκτιμήσαμε τη στατιστική διαφορά C και την αναταξινόμηση της βελτίωσης για την καρδιαγγειακή θνησιμότητα και τις θανατηφόρες και μη θανατηφόρες περιπτώσεις στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου και καρδιακής ανεπάρκειας σε ένα χρονικό πλαίσιο 5 ετών, εκτιμώντας την αντίθεση σε μοντέλα πρόβλεψης για παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου με και χωρίς eGFR βάσει κρεατινίνης, λευκωματουρία (είτε αναλογία λευκωματίνης προς κρεατινίνη [ACR] είτε ημι-ποσοτική πρωτεϊνουρία με ταινία εξέτασης) ή και τα δύο.
Ερμηνεία

Η eGFR βάσει κρεατινίνης και λευκωματουρίας πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την καρδιαγγειακή πρόγνωση, ειδικά όταν αυτά τα μέτρα έχουν ήδη αξιολογηθεί για κλινική χρήση ή εάν η καρδιαγγειακή θνησιμότητα και η καρδιακή ανεπάρκεια είναι εκβάσεις ενδιαφέροντος. Η ACR μπορεί να έχει ιδιαίτερα ευρείες επιπτώσεις για την καρδιαγγειακή πρόγνωση. Σε πληθυσμούς με χρόνια νεφρική νόσο, η ταυτόχρονη αξιολόγηση των eGFR και ACR θα μπορούσε να διευκολύνει τη βελτιωμένη αναταξινόμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου, υποστηρίζοντας τις τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για τη χρόνια νεφρική νόσο. Τα αποτελέσματά μας παρέχουν επίσης κάποια υποστήριξη για την ενσωμάτωση των αξιολογήσεων των eGFR και ACR σε εκτιμήσεις καρδιαγγειακού κινδύνου στο γενικό πληθυσμό.