Κενή μία στις 4 θέσεις νοσηλευτή στο ΕΣΥ

Ανεπαρκές, αναχρονιστικό, ξεπερασμένο και έξω από κάθε πλαίσιο λειτουργίας που στόχο έχει να προάγει την ποιότητα, αποδοτικότητα, αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των υπηρεσιών υγείας που παρέχονται στα Δημόσια νοσοκομεία, είναι το ΠΔ. 87/1986 για τη στελέχωση των νοσοκομείων του ΕΣΥ, σύμφωνα με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO), του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτικής (ICN), αλλά και σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των περιοδικών εκθέσεων του ΟΟΣΑ.

Όσο αναχρονιστικό κι αν είναι όμως, σε ότι αφορά την ανεπάρκεια των οργανικών θέσεων που προβλέπει, εντούτοις η ΠΑΣΟΝΟΠ επισημαίνει ότι σήμερα, η κάλυψη του ήδη ανεπαρκούς αριθμού οργανικών θέσεων φτάνει μόλις στο 74,1%, δηλαδή 1 στις 4 οργανικές θέσεις είναι κενή, την ίδια στιγμή που ο όγκος των περιστατικών προς το ΕΣΥ υπερδιπλασιάστηκε σε μία πενταετία.

Συγκεκριμένα, στο ΕΣΥ υπηρετούν 29.253 νοσηλευτές όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων (σε σύνολο 39.452 οργανικών θέσεων), ενώ υπάρχουν 10.199 κενά.

Σύμφωνα με την ΠΑΣΟΝΟΠ, η πλειονότητα των νοσηλευτών είναι απόφοιτοι Τεχνολογικής εκπαίδευσης σε ποσοστό 58,2% (17.033 υπηρετούντες, σε 21.922 οργανικές θέσεις ΤΕ).  Ακολουθούν οι νοσηλευτές Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με ποσοστό 38,6% (11.281 υπηρετούντες σε 15.983 οργανικές θέσεις ΔΕ) και τέλος, η μικρότερη κατηγορία αφορά τους νοσηλευτές Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με ποσοστό μόλις 3,2% επί του συνόλου (939 υπηρετούντες σε σύνολο 1547 οργανικών θέσεων ΠΕ), δημιουργώντας εύλογα απορίες σχετικά και με την ποιοτική επάρκεια του νοσηλευτικού προσωπικού, εκτός της αριθμητικής.

Η Ομοσπονδία επισημαίνει ότι “από τα στοιχεία που παρατίθενται, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τα περιθώρια διαβούλευσης και ανέξοδων εξαγγελιών για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας έχουν τελειώσει.

Προτάσεις που έχουν ήδη υποβληθεί για τη μεταρρύθμιση της Νοσηλευτικής εκπαίδευσης και την εισαγωγή στην νοσηλευτικής ειδικότητας μετά τη λήψη του βασικού τίτλου σπουδών ως προϋπόθεση για την πρόσληψη, με την παράλληλη σύσταση Ειδικού Επαγγελματικού Κλάδου Νοσηλευτικού προσωπικού και την αλλαγή του τρόπου στελέχωσης των νοσοκομείων, είναι ανέξοδες και ικανές να αντιμετωπίσουν το υπάρχον αδιέξοδο βραχυπρόθεσμα, ενώ μεσο-μακροπρόθεσμα   μπορούν να  προσφέρουν στο ΕΣΥ προστιθέμενη αξία τόσο σε ότι αφορά την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα, αλλά κυρίως στην ποιότητα και την ασφάλεια των παρεχόμενων υπηρεσιών και θα έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί χθες”.