Ο θαυμασμός του Νοτιοαφρικανού γλύπτη Johann Swanepoel για το μετάξι τον ώθησε να πειραματιστεί σε μια νέα μορφή τέχνης. Το αποτέλεσμα της πρωτότυπης δουλειάς του είναι πίνακες οι οποίοι δίνουν από μακριά την ψευδαίσθηση φωτογραφιών ή κεντημάτων.
«Πάντοτε με γοήτευε να πλέκω ιστορίες με συναισθήματα, με ιδέες και εικόνες της ζωής. Έχοντας οδηγό ένα κουβάρι, προσπαθώ να βρω την άκρη του νήματος στη ψυχή μου» εξηγεί ο Johann, δίνοντας τη δική του ερμηνεία για την τεχνοτροπία που ακολουθεί τα τελευταία 15 χρόνια, παράλληλα με την άλλη αγάπη του, τη γλυπτική.
Στο εργαστήριο που διατηρεί στο Παγκράτι, καταπιάνεται με το μετάξι τυλίγοντάς το πολλές φορές γύρω από τον καμβά για να το μετατρέψει σε ένα έργο τέχνης διαφορετικό, μοναδικό και ανεπανάληπτο. Κάθε φορά κι ένα άλλο έργο φυσικά, γιατί γίνεται στο χέρι με ιδιαίτερη μαεστρία, λεπτεπίλεπτες κινήσεις και επιδέξιους χειρισμούς.
«Η συγκεκριμένη τεχνική για εμένα είναι μια εμπειρία ολοκλήρωσης, δίνει νόημα, ρυθμό και μέτρο στο χώρο και την ύπαρξή μου» αποκαλύπτει ο καλλιτέχνης στο healthreportaz.gr.
Μέσα από την οπτική γωνία του Johann, η κλωστή πρέπει να είναι συνεχής και ομοιόμορφη. Στην επεξεργασία της χρωματικής κλίμακας ακολουθείται μια δύσκολη και σύνθετη διαδικασία για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα μια άοκνης προσπάθειας.
Σταυρούλα Σηφάκη
.jpg)
