Η λέξη ακμή ηχεί στα αυτιά πολλών παιδιών σαν εφιάλτης. Εμφανίζεται στη χειρότερη ηλικία και αργεί να φύγει προκαλώντας πολλές φορές σημάδια που μετά δύσκολα φεύγουν.
Η ακμή είναι στην ουσία μια λοίμωξη του δέρματος και εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στο πρόσωπο, στην πλάτη και στα κορίτσια μερικές φορές στο στήθος.
Η διάγνωση της ακμής γίνεται με κλινική εξέταση. Στην περίπτωση που χορηγηθούν ρετινοειδή θα χρειαστούν εξετάσεις αίματος ενώ αν θέλουμε να αποκλείσουμε το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών θα χρειαστεί και υπερηχογράφημα ωοθηκών.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ακμής. Ας δούμε τους κυριότερους:
Κυστική ακμή: Συνήθως προσβάλλονται έφηβοι ηλικίας 16-18 ετών. Η κυστική ακμή είναι μια πολύ σοβαρή μορφή και χαρακτηρίζεται από χρονιότητα και αντίσταση στις ήπιες θεραπείες. Αρχίζει από την εφηβεία και χαρακτηρίζεται από επώδυνες βλατίδες και οζίδια, τα οποία στην αποδρομή τους αφήνουν ουλές ατροφικές ή υπερτροφικές. Θεραπεία εκλογής είναι τα ρετινοειδή από το στόμα για μήνες, ενώ θέση έχει και η χειρουργική εξαίρεση των κύστεων.
Φαγεσωρική ακμή: Χαρακτηριστικά είναι εδώ τα λεγόμενα «μαύρα» στίγματα από απόφραξη του τριχοσμηγματογόνου πόρου με βύσμα από κερατίνης. Το περιεχόμενο είναι σμήγμα, νεκρά κύτταρα και βακτήρια. Οι φαγέσωρες (στίγματα) διακρίνονται σε μαύρους ή ανοιχτούς και σε λευκούς ή κλειστούς που δεν έρχονται σε επαφή με τον αέρα.
Βλατιδοφλυκταινώδης ακμή: Είναι ο συχνότερος τύπος ακμής. Εντοπίζεται σε πρόσωπο, θώρακα, ώμους, μηρούς και ράχη.
Κεραυνοβόλος ακμή: Οξεία έναρξη με βαριά κυστική ακμή και έντονη διαπύηση συνήθως σε νεαρούς εφήβους. Μπορεί να συνοδεύεται από κακουχία, πυρετό, αρθραλγίες και αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων στη γενική αίματος.
Ακμή από φάρμακα: Εμφανίζεται μετά από θεραπείες με ανδρογόνα, οιστρογόνα, κορτιζόνη, αντισυλληπτικά, αντικαταθλιπτικά.
Ακμή από καλλυντικά: Όταν τα καλλυντικά περιέχουν βαζελίνη, λανολίνη, βουτυροκακάο, φυτικά ή χημικά έλαια
Τραυματική ακμή: Εμφανίζεται κυρίως σε νεαρά κορίτσια που κακοποιούν τα σπυράκια στο πρόσωπο ή αλλού στην επιδερμίδα, πολύ συχνά μάλιστα πειράζουν το δέρμα ακόμα και αν δεν υπάρχουν ακμοειδή στοιχεία, δημιουργώντας εκδορές, ερύθημα, οίδημα και τελικά ουλές και δυσχρωμίες. Στις περιπτώσεις αυτές, πέρα από τη την οποιαδήποτε τοπική θεραπεία ήπιας ακμής, θα χρειαστεί ίσως και ψυχολογική υποστήριξη γιατί συνήθως η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά σχετίζεται με μια άσχημη ή κακή ψυχολογία (προκλητή ακμή).
Μια επίσκεψη στο δερματολόγο θα σας δώσει απαντήσεις, ενώ θα σας υποδείξει και τη σωστή θεραπεία για άμεση αντιμετώπιση.
.jpg)
